Od razu zaznaczam: Nie chcę tej notki pisać, żeby się jakoś wywyższać. Sam nie jestem żadnym inżynierem, nawet nie pracuję jako fizyk – opis mojego konta: „kiedyś fizyk dziś biurokrata”. Celem tej notki nie jest również „obnażanie bezsensu systemu bolońskiego” czy „naprawa systemu oświaty”. Nie znam się tym, czy te systemy są dobre czy złe. Nie mam pojęcia co zrobić, żeby nauka młodych ludzi była skuteczna. Piszę te słowa do tych, którzy za kilka(naście) miesięcy staną się absolwentami tej czy innej szkoły i rzucą się w wir poszukiwań pracy.
Mam znajomych elektryków. Jak wirtualna rzeczywistość papierków i pieczątek dopiecze mi do żywego, idę do nich poobcować ze światem rzeczywistym pełnym przewodów, woltów, amperów itp. Ostatnio podzielili się ze mną wrażeniami z rozmów kwalifikacyjnych przy zatrudnianiu nowych pracowników. Wnioski nie były optymistyczne: znaleźć kogoś, kto rokuje, że nie wysadzi przypadkowo czegoś w powietrze, jest bardzo trudne. Dodam, że kandydaci potrafili przejechać spory kawał drogi, by się stawić na rozmowy – i bynajmniej nie chodzi tu o pracę w rodzaju „4 złote za godzinę”, a wręcz przeciwnie. Zauważmy też, że odpytywali ich „praktykujący” elektrycy a nie korporacyjne paniusie z działu HR.
Poniżej kilka przykładów na jakich pytaniach wykładali się chętni do zatrudnienia. Najpierw mostek Gretza, trzeba narysować schemat. Że cztery diody, to wszyscy wiedzą. Umieszczamy je „w kwadracie”, problem tylko jak nie pomylić się z ich kierunkami, żeby kierunek prądu na wyjściu był tylko „w jedną stronę”. Oddajmy głos kandydatowi:
Hmm, nie o to chodziło. Może kolejna osoba będzie wiedzieć? W końcu pojawił się ktoś, kto wyrysował owe diody. No to kolejne pytanie: na wejściu mamy napięcie 230V, a wyjściu chcemy mieć kilka wolt, co trzeba dodać do takiego układu? „Transformator” odpowiada odpytywany i rysuje:
OK. Z tej mąki chleba nie będzie. Na koniec notki jeszcze jeden przykład. Dzielnik napięcia. Mamy układ jak na rysunku: Ile będzie wynosić napięcie na oporniku 8kΩ?
Kandydat liczy. Obliczenia zajmują już pół kartki formatu A4 a końca nie widać. A przecież chodziło o zauważenie prostych proporcji, by wynik podać bez obliczeń.
Z pracą nie jest łatwo. Wciąż słyszy się, że jedyny sposób to mieć ją „załatwioną”, bo „normalnie” się jej nie zdobędzie. Ale osoba po odpowiednich studiach inżynierskich czy dobrym technikum nie powinna mieć takich kłopotów. Jak widać nie zawsze tak jest. Drogi czytelniku – jeśli już niedługo będziesz absolwentem jakiejś szkoły technicznej, to dla własnego dobra: przyłóż się do nauki! Materiał, który dziś zaliczasz na tróję, by jutro o nim zapomnieć, może być kluczowy, kiedy będziesz starał się o pracę.
